Een simpel scheidingswandje met rachels en gipsplaten voldoet hier prima. Natuurlijk een rolletje isolatie erin en de nodige elektriciteitsbuizen. Ik gebruik eigenlijk nooit van die holle-wand-dozen. Die zijn drie keer zo duur en werken in de praktijk toch nooit echt lekker. Zeker niet in combinatie met gipskartonplaten. Zelf gebruik ik standaard dozen die ik met twee schroeven bevestig aan een latje dat zelf weer bevestigd is tussen de twee staanders. Een beetje PUR ertussen en de dozen gaan geen kant meer op.
Bij de drie oorspronkelijke kaptafels (zijn eigelijk stoelen !?) zaten vrij hoge stopcontacten in de muur. Da's natuurlijk minder fraai, dus naar beneden met die dozen. Gelukkig kwamen de elektriciteitsbuizen van beneden; da's niet zo vanzelfsprekend maar nu wel uitermate handig. Zo hoef ik de bedrading zelf namelijk alleen maar in te korten in plaats van opnieuw trekken.
En dan de gatenkaas van het plafond. Het zat werkelijk vol met stopcontacten, spotjes, industriele PL-verlichting (handig voor in mijn toekomstige garage), speakertjes en natuurlijk nu op de verkeerde plaats zittende centraaldozen. Bart en ik zijn aardig wat tijd bezig geweest om met behoud van het huidige gipsplatenplafond de totale layout van de elktrabuizen te veranderen. En daarna aan mij de taak om dit weer allemaal netjes te dichten zodat de stucadoor zijn werk kan doen. Want stucadoren, da's iets waar ik nog steeds niet aan begin.
Een detail van de lichtkoepel met afwerking aan de binnenzijde. De gaten in de zijpanelen worden gevuld met spotjes. Afgeleid van een idee van een collega op het werk. Zo komt 's avond het licht ook vanuit de koepel vandaan... Ben heel benieuwd.
Nadat de gaten allemaal weer enigszins gestopt zijn, kan de stucadoor aan het werk.
Eerst een verhoginkje plaatsen zodat het werk boven het hoofd wat gemakkelijker is. En dan lekker kliederen met spuitgips.
Wat een vocht brengt zo'n man in de ruimte. Aangevuld met het vocht van de verwarming overigens. Het was begin november en best wel koud buiten. Om de stucadoor goed z'n werk te laten doen had ik de radiatoren van de muur gehaald. In de retourleiding zit een stopklepje, die had ik dicht gedaan. In de toevoerleiding zit een termostaatkraan, die had ik zo dicht mogelijk gezet. Allemaal goed, zonder dat er ook maar een drup water lekte. Echter toen de stucadoor de schuifpui op een kier zette en een raam open deed om het ingebrachte vocht kwijt te raken, werd het zo koud in de ruimte dat de thermostaatkranen begonnen te lekken. Het was geen optie om de verwarming dan maar uit te zetten, omdat dan de rest van het huis ook zonder zat. Dus dat was dweilen met de kraan open. En natuurlijk maar tijdelijk. Na enkele uren druppelen was de druk van het verwarmingssysteem verdwenen en ging de ketel vanzelf uit.
Nietsvermoedend op mijn werk kreeg ik een telefoontje dat de verwarming het niet meer deed, of ik wat eerder naar huis kon komen... Thuisgekomen heb ik met wat McGyver-achtige fratsen met revetten, boutjes, moeren en fitterskit de lekkende kranen gedicht en het systeem weer op druk gebracht. Ken je McGyver, dan hoef ik je niets uit te leggen, ken je 'm niet, dan ga ik het je niet uitleggen.
Dat stucadoren is trouwens wel erg dankbaar werk. Al het werk wat daar vooraf aan is gegaan (he Bart), daar is niets meer van te zien, alleen het resultaat is nog maar zichtbaar, en dat is het stucwerk. Daar was onze stucadoor het zelf overigens volkomen mee eens. Maar petje af voor die man, wat werkt die hard. Ook al lijkt het af en toe alsof het gemakkelijk is. Hij kwam zelfs na het avondeten terug om de vaart erin te houden en binnen twee dagen klaar te zijn (vaste prijs, dus mij maakt het niet uit).
Ook de muren hebben we nog laten voorzien van een dun laagje schuurpleister. De muren waren niet echt slecht, maar toch wel behoorlijk rommelig afgewerkt en al vol beschadigingen en verplaatste stopcontacten. Voor een redelijk bedrag extra hebben zo en een netter resultaat en schieten we wat sneller op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten